"Powietrze, którym oddycha" - Brittainy C. Cherry

"Wierzę, że na świecie są dwie rzeczy, które każdy powinien przeczytać, 

ponieważ uczą wszystkiego, co musisz wiedzieć o życiu. 

To Biblia i Harry Potter."

Życie nie rozpieszczało Elizabeth i Tristana. 

Ona straciła męża, jednak nie mogła całkowicie załamać się po jego śmierci, gdyż sama musiała być wsparciem dla małej córki. Choć było jej ciężko, teraz pragnie powoli stanąć na nogi i zmierzyć się z tym, co szykuje dla niej przyszłość. 

On stracił żonę i syna, załamując się całkowicie. Przez wszystkich postrzegany jako dziwak i bezduszny potwór, zamknął w sobie cały ból jaki nim zawładnął. 

Pewnego dnia drogi Elizabeth i Tristana przecinają się. I choć wszyscy ostrzegają ją przed nim, ona nie daje za wygraną, pragnąc dotrzeć do najbardziej mrocznych zakamarków jego duszy. 

Czy zdołają ocalić siebie nawzajem przed tragicznymi wspomnieniami i bolesną przeszłością? 

A może los znowu boleśnie ich zaskoczy?

W powieściach New Adult mogę zaczytywać się bez końca. Jestem rówieśniczką większości bohaterów tych książek, więc poniekąd bardziej się z nimi zżywam i lepiej ich rozumiem niż chociażby bohaterów powieści Young Adult. "Powietrze, którym oddycha" to moje pierwsze podejście do twórczości autorki, ale nie byłabym szczera sama ze sobą, gdybym powiedziała, że jestem nim zachwycona...

Choć książka jest lekka i - mimo cierpiących bohaterów - przyjemna, to chyba zrobiłam błąd, pozwalając sobie oczekiwać od książki czegoś na miarę twórczości Colleen Hoover. No bo jak mogłam sobie z góry zakładać, nie znając wcześniej twórczości Brittainy C. Cherry, że doświadczę tego, co poczułam dzięki perełkom gatunku? A zatem tą książką autorka nie zdobyła mojego serca. Zwyczajnie zabrakło tego, co wszyscy nazywają "tym czymś". Zabrakło tego, co wywołałoby mój zachwyt. Ta powieść, to po prostu do bólu schematyczne New Adult, gdzie dwoje pokrzywdzonych przez los ludzi nieoczekiwanie się spotyka i nawzajem próbują sobie pomóc uporać się z bolesną przeszłością. Czy też już czujecie ten romantyczny happy end?

I kiedy tak już byłam stuprocentowo przekonana, że bardziej słodko i rzewnie być nie może, autorka rozwinęła swoje możliwości i pokierowała fabułą w kierunku, który sprawił, że w końcu poczułam iż moje serce jeszcze jednak bije. No, końcówka była dość emocjonująca, ale jednak mimo wszystko mocno przewidywalna. Nie trudno posklejać w całość wszystkie elementy, jakie już na początku odkrywa autorka, toteż wielka tajemnica jaka wychodzi na jaw, a która zapewniła całkiem schematyczny zwrot akcji, nie była specjalnym zaskoczeniem. Zaskoczeniem było zachowanie jednego z bohaterów powieści, który ciekawie urozmaicił mi lekturę, bo do tej pory było monotonnie. Moje serce poruszyły też niektóre piękne wypowiedzi, padające z ust bohaterów oraz to, że autorka poświęciła swoją uwagę także książkom, przywołując w powieści różne wartościowe tytuły.

To co przeważa na plus dla książki, to uwielbiany przeze mnie typ narracji - przeplatają się rozdziały, gdzie narratorką jest Elizabeth, z tymi, gdzie wypowiada się Tristan. Uważam, że ten sposób narracji pozwala najlepiej poznać oboje bohaterów i tak też było w tym przypadku. Zarówno Elizabeth jak i Tristan zdobyli moją sympatię - Elizabeth tym, że nie uległa presji społeczeństwa, a Tristan tym, że okazał w końcu jakieś przejawy ludzkości. Co istotne - bohaterowie nie irytują, za co również autorce należą się słowa uznania, bo czasami drażniący bohater potrafi wyjść czytelnikowi bokiem a tu tego nie doświadczyłam.

Lektura jest lekka i przyjemna, wciąga i nie nudzi. Ogólne wrażenie o książce nie jest złe, ale czuję pewien niedosyt. Oczekiwałam czegoś więcej, więc być może to moja wina, że tak wysoko postawiłam książce poprzeczkę, a nie wina książki, że nie spełniła moich wygórowanych oczekiwań. Pewne rzeczy działy się za szybko, poza tym zabrakło mi jakiegoś takiego momentu niepewności, który poddałby w wątpliwość moją wizję finału. Powieść podobała się, ale nie powiem, żebym była nią zachwycona czy zauroczona. Nie można jej uznać za perełkę gatunku, ale też nie chciałabym jej przypisać łatki "nudnej książki jakich wiele", bo nie zasługuje na to. Nie skreślam Brittainy C. Cherry, wręcz chętnie sięgnę po kolejną część serii, choćby dla niezwykle przyjemnego stylu autorki, zapewniającego szybką podróż przez książkę.

Książka bierze udział w wyzwaniu: