"Pozwól jej odejść" - Dawn Barker

Życie McAllisterów na pozór wydaje się spokojne i ułożone. Do pełni szczęścia Zoe i Lachlanowi brakuje tylko dziecka. Niestety choroba Zoe raz na zawsze przekreśliła marzenia małżonków o rodzicielstwie. W tej ciężkiej sytuacji nieoczekiwanie pojawia się promyk nadziei, szansa na upragnione dziecko, jednak małżonkowie zmuszeni będą podjąć trudną decyzję, która zaważy na losach rodziny i zmieni życie nie tylko McAllisterów.

Czasem w moje ręce trafiają książki, po przeczytaniu których ciężko mi znaleźć odpowiednie słowa, by móc najlepiej oddać wrażenia z lektury. "Pozwól jej odejść" należy właśnie do takich książek, bo refleksje jakie nasunęła sprawiają, że o niczym innym nie myślę, jak tylko o Zoe, Nadii, Louise i ich skomplikowanej relacji.

Jest to przejmująca historia o życiu i trudnych decyzjach, jakie przyszło podjąć dwóm matkom. Ich sytuacja jest niezwykle skomplikowana, bo obie są matkami jednego dziecka. Jedna je urodziła a druga je wychowuje. Niczego nie ułatwia fakt, że biologiczna matka uczestniczy w życiu swojego dziecka i jest zmuszona patrzeć, jak inna kobieta jest dla niego matką. W takiej zagmatwanej sytuacji los stawia Zoe i Nadię. Choć tak naprawdę los tu nie miał nic do powiedzenia, bo decyzję o surogacji obie kobiety podjęły w pełni świadomie. Obie chcą dla Louise jak najlepiej, i obie zrobią wszystko, by dziecku nie stała się krzywda... 

"Pozwól jej odejść" to trudna powieść, ale mądrze napisana, ukazująca w przekonujący sposób skomplikowane uczucia obu matek. Ciężko mi było stanąć po czyjejkolwiek stronie i wiem, że nigdy nie chciałabym znaleźć się na miejscu Zoe czy Nadii. Obie bohaterki autorka obdarzyła cechami budzącymi empatię, a wewnętrzne rozterki każdej z nich sprawiały, że moje współczucie dla nich nie malało nawet przez chwilę. W powieści bardzo istotną rolę odgrywa również Lachlan - mąż Zoe, który w pewnym momencie oddala się od żony, zamyka się w sobie i dusi wewnątrz swoje problemy. Co takiego skrywa w sobie, że oddalił się od żony i córki? I jakie wynikną z tego konsekwencje?

Fabuła toczy się na dwóch płaszczyznach czasowych. Teraźniejszość przeplata się z przeszłością i to zdecydowanie tej drugiej poświęcono więcej miejsca i uwagi. Przeszłość bohaterów została przedstawiona bardzo drobiazgowo, dzięki czemu historia nie pozostawia bez refleksji a te do łatwych i przyjemnych nie należą. O czym myślałam czytając tę książkę? O tym, że niewymownie żal mi jest kobiet, które oddały własne dzieci. Zwłaszcza kiedy są do tego zmuszone przez życie. Ale tak samo żal jest mi kobiet, które wychowują dziecko nie będąc jego biologiczną matką, żyją w strachu o to, czy prawdziwa matka się o nie kiedyś nie upomni i które nieustannie martwią się tym, jak zareaguje dziecko kiedy pozna prawdę... Co czuje matka, która widzi swoje dziecko wychowywane przez inną kobietę? I co czuje ta druga, która kocha to dziecko jak swoje własne, żyjąc w strachu, że zostanie jej kiedyś odebrane? 

Podsumowując, "Pozwól jej odejść" to refleksyjna i poruszająca powieść o matczynej miłości i trudnych decyzjach jakie nieraz musi podjąć matka dla dobra dziecka. To powieść o poświęceniu własnego szczęścia dla drugiej osoby. Cierpienie Zoe i Nadii jest wręcz namacalne, a sytuacja w jakiej obie się znalazły nie jest wielu kobietom obca, co nadaje powieści życiowego realizmu. Warto przeczytać tę książkę i spróbować odpowiedzieć sobie na pytania, jakie same nasuwają się w trakcie lektury. Pytania, na które mimo wszystko ciężko znaleźć jednoznaczną odpowiedź.

Książka bierze udział w wyzwaniach: