"Jeszcze się kiedyś spotkamy" - Magdalena Witkiewicz

"Są takie historie, które zostają w nas na zawsze.

Są takie osoby, których nigdy nie zapominamy.

Ja już nie czekam. Chwytam każdy dzień i się do niego uśmiecham. Wierzę, że będą w nim cudowne chwile.

Ile razy zadawali sobie pytania jak potoczyłoby się ich życie, gdyby nie wojna?

Adela, Franciszek, Janek, Rachela, Joachim i Sabina mieli wielkie plany i marzenia. Przeżywali pierwsze miłości i prawdziwe przyjaźnie. Nie było ważne, że ktoś ma nazwisko żydowskie, niemieckie czy polskie. Po prostu byli przyjaciółmi. Wojna zmieniła wszystko. Wiele lat później, wnuczka Adeli, Justyna, przeżywa kryzys małżeński. Dopiero wówczas poznaje historię swojej babki i jej przyjaciół. Historię, która zmienia ją na zawsze.

Wzruszająca opowieść o różnych obliczach miłości wykradzionych wojnie, życiowych wyborach i rodzinnych tajemnicach, które wpływają na nas bardziej niż myślimy.

Bo to, kim jesteśmy nie zależy wyłącznie od naszych genów, czy wychowania, ale również od przeżyć naszych przodków. Od wszystkich tajemnic, które krążą w naszych rodzinach do kilku pokoleń wstecz."

To cudeńko urzekło mnie przepiękną okładką, ale wierzcie mi - wnętrze zachwyca jeszcze bardziej.

"Jeszcze się kiedyś spotkamy" to powieść, w której teraźniejszość przeplata się z czasami II Wojny Światowej a współcześni bohaterowie powielają błędy swoich przodków. Autorka bardzo plastycznie i z wielkim uczuciem oddaje klimat tamtych czasów, pokazując z jakimi problemami i rozterkami zostawiła ludzi wojna. Bogatsi o tamte doświadczenia bohaterowie mogą dziś być inspiracją, a ich historie przestrogą nie tylko dla ich literackich wnuków i prawnuków, ale przede wszystkim dla nas - prawdziwych ludzi z krwi i kości.

Ta historia ukazuje przede wszystkim życie młodych ludzi w czasie wojny. Sceny z tamtych czasów niosą za sobą wiele emocji, zarówno pozytywnych jak i tych smutnych. Obserwujemy jak w czasie wojny rodzi się miłość, jak umacnia przyjaźń, jak na świat przychodzi nowe życie... Jesteśmy też świadkami rozstań, kiedy trzeba iść na front... Towarzyszymy bohaterom w niepewnym oczekiwaniu na ukochanych najbliższych - czy na pewno jeszcze się kiedyś spotkają? Czy żona wypije jeszcze z mężem herbatę z filiżanek w niezapominajki? Choć jest to fikcja, z pewnością udało się autorce oddać ducha tamtych czasów a przede wszystkim ukazać sens całej historii.

Lektura angażuje już od pierwszych stron, choć najbardziej interesująca okazała się dla mnie dopiero druga połowa książki. To wtedy emocje najsilniej mną zawładnęły, a im bliżej końca w tym większą popadałam zadumę. Przemyśleń towarzyszyło mi mnóstwo. Życzę autorce więcej takich książek.

opis fabuły: lubimyczytac.pl