"Panny roztropne" - Magdalena Witkiewicz

"Zofia nie do końca rozumiała co się dzieje. Trzech mężczyzn, w tym ksiądz razem z dziewczynkami od samotnych matek, od kilku godzin uwięzieni w jej domu.
- No bo list przyszedł - westchnął Stanisław resztką sił. - Posądzają mnie, że Pieczka ma agencję towarzyską i chcą skazać na trzy lata więzienia.
- W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego... - szepnęła przerażona Zofia, tym razem nie pamiętając by nie łapać się za głowę.
- Amen - odpowiedział Staszek mechanicznie. Ksiądz podniósł brwi.
- Jadę do ciebie, kochanie. Niczym się nie martw!"

Ta zwariowana  książka przedstawia losy przesympatycznych kobiet, a tych w książce nie brakuje. Mamy tu ośmioletnią Zuzannę, dziewczynkę o blond lokach, pełną sprytu, inteligentną, rezolutną, wychowywaną przez samotnego ojca; jest Aleksandra Pieczka - młoda  "emerytowana" gimnastyczka, przyjaciółka wróżbity geja, która ucieka przed Indywiduum, wynajmując w tym celu mieszkanie od Staszka - męża sześćdziesięcioletniej wdowy a zarazem młodej mężatki, wciąż seksownej Zosieńki. Mamy też Milenę, zwaną Milaczkiem, która po nieudanych związkach wciąż szuka prawdziwej miłości a ta wydaje się być tak blisko... 

Każdą z bohaterek autorka wykreowała w sposób niezwykle barwny i wyrazisty. Dziewczyn po prostu nie da się nie polubić, są tak realistyczne, że w każdej z nich niejedna czytelniczka dostrzegłaby cząstkę siebie. Panią Zosię to wręcz uwielbiam za jej styl bycia, pogodę ducha, nieprzeciętne dialogi z mężem Staszkiem i dawkę porządnego humoru, jaki towarzyszył mi, gdy śledziłam jej przygody. Codzienne problemy i miłosne rozterki tych niesamowitych kobiet wciągnęły mnie bez reszty.

Choć "Panny roztropne" to druga część cyklu "Milaczek", sięgając po książkę nie miałam o tym pojęcia. Nie przeszkadzało mi to jednak w jej czytaniu, a pochłonięta perypetiami panien roztropnych miałam wrażenie jakbym znała je od dawna a same bohaterki były moimi dobrymi przyjaciółkami. Tak się z nimi zżyłam przez te 254 strony, że aż żal było kończyć książkę.

"Panny roztropne" to książka, która gwarantuje dobrą zabawę i przy której uśmiech nie schodzi z twarzy - momentami wręcz bawi do łez. Podoba mi się styl pisania autorki - prosty język, lekko się czyta, momentami wręcz płynęłam przez tę książkę. Przeczytałam jednym tchem i nawet nie zauważyłam kiedy dobiegła końca. Uważam, że jest to bardzo, bardzo udana i przyjemna lektura w sam raz na poprawę humoru! 

Bez wątpienia jest to literatura idealna dla każdej kobiety. Z pewnością sięgnę po kolejną część przygód Milaczka a także po inne książki pani Magdaleny Witkiewicz, bo warto.

Książka bierze udział w wyzwaniach: