"Bez pożegnania" - Agnieszka Lingas - Łoniewska

Jeśli nie mieliście jeszcze okazji przeczytać debiutanckiej powieści Agnieszki Lingas - Łoniewskiej pt. "Bez przebaczenia" [link do opinii], to koniecznie nadróbcie zaległości, bo już wkrótce swoją premierę będzie miała jej kontynuacja.

W "Bez pożegnania" autorka powraca do Pauliny i Piotra Sadowskich, których mogliśmy poznać w poprzedniej części, pt. "Bez przebaczenia", jednak tym razem to nie ich losy wysuwa na pierwszy plan, choć sporo się dzieje z udziałem starych bohaterów. Tym razem w głównej mierze poznajemy porucznika Jacka Kralla, który po powrocie z misji zmaga się z zespołem stresu pourazowego oraz Weronikę Szuwarską, panią psycholog, która pomaga Jackowi pokonać jego własne demony. Tych dwoje szybko połączy coś więcej niż relacja lekarz-pacjent, jednak czy Weronice wystarczy sił i motywacji by walczyć o powrót Jacka do normalności kiedy sama zmaga się z trudną przeszłością? Czy bolesne wspomnienia z ostatniej misji pociągną Jacka na dno? Co wydarzy się w życiu całej czwórki, że los na zawsze ich ze sobą połączy?

Bardzo lubię twórczość pani Agnieszki, bo poza lekkim piórem i przyjemnym stylem autorka potrafi władować w swoje powieści tyle emocji, że ciężko potem z nich ochłonąć. Emocji nie zabrakło i tym razem, jednak znając już bardzo dobrze możliwości autorki, wiedziałam co może mnie czekać. Historia sama w sobie nie jest skomplikowana czy wymagająca, choć na pewno czytelnik nie poczuje odprężenia kiedy wczytuje się w losy żołnierza dotkniętego zespołem stresu pourazowego. Na pewno autorka nie usłała przeszłości bohaterów różami i to właśnie przeszłość wydaje się być zgubą każdego z ich czwórki. I choć podświadomie można wyczuć, że wszystko zmierza do happy endu, to w pewnym momencie następuje zwrot akcji (a jakżeby inaczej?) i szczęśliwe zakończenie staje pod znakiem zapytania a życie całej czwórki zawiśnie na włosku. A że autorka już nie raz żegnała z życiem swoich bohaterów, to i tym razem byłam przerażona myślą kogo spotka tragiczny los. Czy scenariusz obrany przez autorkę mnie zaskoczył? Nie. Ale inny finał również nie wzbudziłby mojego zdziwienia. Po prostu u pani Lingas - Łoniewskiej trzeba nastawiać się na wszystko, co sprawia, że czytelnik ma już przepracowany w głowie każdy możliwy scenariusz, nawet ten najbardziej niechciany.

Podsumowując, "Bez pożegnania" to całkiem przyjemnie napisana kontynuacja książki pt. "Bez przebaczenia" - o ludzkich dramatach związanych z wojną, zwłaszcza o spustoszeniu, jakie w głowie żołnierzy robi wojna, a także o zwyczajnym życiu kochających się ludzi, których boleśnie dotyka przeszłość. Równie udana i interesująca co pierwsza część. Gdybym jednak miała wybrać która z tych części bardziej mi się podobała, wskazałabym na pierwszą - była bardziej intensywna i mocniej się ją przeżywało. Była również bardziej niepokojąca. Tą przeczytałam z zaciekawieniem i nie bez emocji, jednak najwięcej dostarcza ich finał i poza nim właściwie nic takiego trzymającego w napięciu się nie dzieje. Ot, żołnierz i pani psycholog leczą się nawzajem ze swych demonów a życie względnie spokojnie sobie płynie - do czasu... Cóż... Moim ulubieńcem wśród książek autorki niezmiennie pozostaje "Brudny świat".

Za egzemplarz do recenzji uprzejmie dziękuję

Wydawnictwu Burda Książki